De hoogtepunten van Fenne

‍Wat was je absolute hoogtepunt in Suriname? 

‍
Samen met 14 toeristen en 4 collega's gingen we met de bus richting de jungle om te beginnen aan onze wandeltocht naar de Fredberg. Ik zat relatief voorin met mijn slangen stok in mijn hand. De avond ervoor had ik al het geluk gehad om een slang te vangen die de weg overstak, dus vanaf nu zou ik vooraan zitten met mijn ogen op de weg. Helaas had ik wat last van mijn migraine waardoor ik wat afgeleid was. Toen hoorde ik mijn collega's ineens roepen; "WHITE HAWK!! SLANG!!" 

Bij alleen het horen van het woord slang sprong ik al de bus uit. Ik zou er vanzelf wel achter komen wat voor slang het was. Ongeveer 4 meter voor de bus lag een slang op de weg van ongeveer 2,5m. Ik rende er heen en zag vanuit mijn linkerooghoek ineens iets naar beneden duiken. De white hawk die eerder aangekondigd was had de slang ook gezien en waarschijnlijk als lekker hapje in gedachten. Helaas voor hem schrok ik hem af met mijn enthousiasme. Echter hield hij alles nauwlettend in de gaten want hij ging gewoon in een boom zitten om te wachten tot zijn hapje vrij kwam.

De slang was met zijn staart op de grond aan het slaan, wat sommige slangen doen in geval van gevaar. Ze waarschuwen hiermee de vijand. Toen de white hawk weg was stopte hij hiermee en zetten zijn tocht naar de andere kant van de weg voort. Dit was voor mij de grootste slang die ik tot nu toe in het wild was tegen gekomen en ik was de enige die zo (jij denkt waarschijnlijk gek) enthousiast genoeg was om hem te pakken. Ik moest dit moment nemen om meer ervaring op te doen. Hoewel ik nog wat moeite had met de precieze naam van deze slang wist ik wel al zeker dat deze slang zich niet zomaar liet pakken en defensief zou gaan reageren. Ik pakte hem achter bij zijn staart vast en wat ik verwachtte gebeurde. Hij draaide zich om, maakte zich met een mooie S boog groot, opende zijn bek en probeerde mij te bijten. Goed recht, zou ik ook doen als iemand me zomaar beetpakte. Actie-reactie: ik liet los.

Dit is dus iets wat ik moet leren, niet loslaten maar proberen de slang ondersteuning te bieden en met respect te behandelen zodat hij ziet dat ik geen gevaar ben. Mijn collega Dick wist me later te vertellen dat het om een zwart gele liaanslang ging (Spilotes sulphureus). Samen met 'n collega en mijn slangenstok kregen we de liaan slang toch te pakken. De toeristen hadden van alles om naar te kijken. De liaanslang, de white hawk en het enthousiasme/adrenaline van mij en mijn collega's.

De slang begon te sissen wat een teken is dat hij not amused is. Ik besloot om hem terug te zetten. Ik heb hem in de bosjes gezet en uitgezwaaid tot hij niet meer zichtbaar was. De white hawk vloog teleurgesteld weg, op zoek naar een nieuw hapje. Technically I saved the snakes life. Mijn migraine was trouwens compleet vervangen door adrenaline en enthousiasme. Ik geloof dat ik nog net niet de berg op gehuppeld ben.

‍

Mijn (voorlopig) laatste keer op de Fredberg

Dan hebben we ook nog het moment dat ik voor de laatste keer bij de Fredberg was. Ik houd bij hoeveel soorten slangen ik heb gezien en zat momenteel op 10 verschillende soorten (van de +/-100). Je kunt je voorstellen (of wellicht vind je dit al veel) dat ik er veel meer had verwacht. Maar het was ook droge tijd in Suriname waardoor slangen moeilijker te vinden zijn. Mocht het nu net de eerste avond zijn dat het fatsoenlijk had geregend en dus de slangen te voorschijn komen, ik weer een migraine aanval kreeg. Ik moest gaan slapen maar vroeg mijn collega Dick of hij slangen mee wilde nemen als hij deze zou vinden. Drie uur later maakte hij me wakker met de mededeling dat hij wat voor me had meegenomen wat me waarschijnlijk wel op zou vrolijken. Ik stond met mijn kop vol kreukels en ogen half dicht meteen op. Ik werd eerst verwezen naar een klein boompje waar een mooie slanke boomboa (Corallushortulanus) in zat. Dit vond ik natuurlijk heel mooi, maar had ze al vaker gevangen dus vroeg me af of dat alles was (that sounds picky). “Fenne ik heb hier nog een slang!” riep vervolgens iemand.

Ik zag meteen dat het een onechte koraalslang (Aniliusscytale) was. Super leuk om te zien! Ze vallen onder de familie woelslangenen wonen in de grond waardoor je ze niet vaak ziet. Buiten stond nog een groepje gasten ergens naar te kijken en toen ik er heen liep had Dick een bruine kielrugstaartslang (Chironius fuscus) vast. Wauw nóg een slang die ik nog niet eerder had gezien! Vervolgens kwam de groene draadslang (Leptophis ahaetulla). Grappig diertje,met zijn puntige snuit opent hij zijn bek om ons af te schrikken maar doet hij verder niet heel veel waardoor hij eerder schattig dan beangstigend is (vind ik dan). Ook deze soort had ik nog niet eerder gezien. Toen kreeg ik te horen dat ze de grootste en beste slang voor het laatst hadden bewaard en dat ik uit mijn dak zou gaan als ik zou zien wat het was. Nou ik was al de hele tijd dat ik in Suriname was aan het roepen dat ik een regenboogboa of een groene hondskopboa in het wild wilde zien, maar deze kom je niet vaak tegen. Ik dacht nog bij mezelf als het een van die is word ik gek. Vol spanning keek ik naar de tas waar Dick de slang uithaalde en toen een stukje van de staart naar buiten stak sprong ik al een meter de lucht in. AAAAAHHHH YESSS!!! Een rode regenboogboa (Epicrates cenchria). Moest ik huilen? Bijna. Ging mijn hart tekeer?Jazeker.

Ik weet niet waar je dit gevoel normaliter mee moet vergelijken.Wanneer je als vrouw zijnde je favorieten duurste schoenen inde sale tegen komt, of wanneer een man zijn voetbalteam wint en vervolgens de hele avond gratis bier krijgt? Zoiets in ieder geval. Wauw wat was hij mooi. Dat zulke mooie dieren gewoon bij ons de buurt van het basis kampleven en bestaan. Nou mijn migraine was weer als sneeuw voor de zon verdwenen en ben vervolgens nog uren wakker geweest omdat ik niet kon slapen van de adrenaline. Dit is de reden dat ik naar Suriname kwam. Alleen wil ik de volgende keer geen migraine hebben en ze zelf vinden.  
‍

‍

‍

Wat raadt je mensen aan?

‍
De Fredberg vond ik een heerlijke plek om te zijn. Midden in de jungle met een basiskamp wat precies was wat ik ervan verwachtte. Je hebt er alles wat nodig is, het ziet er netjes uit, maar toch lekker basic zoals dat hoort midden in de jungle. Deze tour is definitely een must wanneer je in Suriname bent. Het uitzicht vanaf de berg is breathtaking. De collega's zijn super gezellig, het eten is belachelijk goed, de ligging van het basiskamp is geweldig. Al met al moet deze plek gewoon op je bucketlist staan, dus meteen boeken wanneer je naar Suriname komt!

‍

                                                                            Zonsopgang op de Fredberg

‍

Seliba River Glamping

Stiekem heb ik ook heel erg genoten van de wat luxere variant Seliba, ofwel de Glamour camping. Het relaxen in de hottub of het zwembad met om je heen de surinamerivier was een ultiem geluksmomentje. Er zijn allerlei dingen om te doen maar tegelijkertijd straalt het zoveel rust uit dat simpelweg niks doen ook heerlijk is. Voor een drukke en bezige bij als ik, moest ik dat eigenlijk ook wel af en toe doen. Heerlijk.

‍

‍

‍