Inzamelactie voor het sturen van voedselpakketten

‍

Een beetje anders

Maart 2020 was het, toen alles een beetje anders werd. Er is een virus wat zich snel verspreidt en gevaarlijk is voor je gezondheid werd er gezegd. Ik weet nog dat ik dacht ‘het is eng, maar het zal vast niet lang duren’.Hier zit ik meer dan een halfjaar later achter mijn laptop te typen. De zoveelste dag thuis, terwijl het buiten regent en grauw is. Hier in Nederland gaat alles met ups en downs en zitten we as we speak in een Lock down. De winkels zijn dicht, de horeca is al tijden gesloten en er lijkt soms geen eind te komen aan wat een halfjaar geleden ‘een griepje’ leek te zijn. Terwijl je je laptop voor de zoveelste keer opstart en scrolt door alle films en series, besef je dat je eigenlijk alles al gezien hebt. Twee keer zelfs. Die boeken die je ooit gekocht hebt zijn zelfs al doorgebladerd en dat rondje door de wijk kanje ondertussen ook wel dromen. Klinkt het bekend?

Verliefd op de ontspannenheid, de cultuur en de natuur

Mijn naam is Tamara en ik schrijf dit blog natuurlijk niet voor niks. In augustus 2020 mocht ik dan eindelijk mijn papiertje als leerkracht basisonderwijs in ontvangst nemen na 4 jaar bikkelen op de pabo. In januari 2019 vertrok ik voor mijn minor naar Suriname om hier stage te lopen. Ik reis graag en ben ver geweest, maar Zuid-Amerika was voor mij een nieuw continent, een nieuwe bestemming en vooral een nieuwe uitdaging. In de drie maanden dat ik hier heb mogen lesgeven en ontdekken werd ik verliefd op de ontspannenheid, de cultuur en de natuur. Als Nederlandse stagiaire wil je al gauw verder kijken dan je neus lang is en trek je eropuit om meer te zien. In de modder lopen bij Bigipan. Een verkoelende duik bij Colakreek of de zon zien opgaan op de Fredberg. En elke donderdag kon je dan weer even lekker ontladen in Havana club met een Borgoe cola. Toch wilde ik meer zien.

Een andere blik op Suriname

Al snel trok ik eropuit en belandde ik op plekken waar de meeste stagiaires niet komen. Het gaf me een andere blik. Waar ik op een steen zat voor een zelfgemaakte barbecue, bij een houten huisje wat niet veel groter was dan mijn badkamer thuis. Om mij heen speelden er kinderen in het zand met zelfgemaakt speelgoed en er werd al snel een enorm bord met bruine bonen, kip en rijst in mijn handen geduwd. Het was anders. Anders dan ik gewend was en ik luisterde aandachtig terwijl mij verteld werd dat zij voor geen goud zouden willen ruilen met een ander. Ze hadden alles wat zij nodig hadden, ook al was het misschien niet veel of zoals ik thuis kende. Nu ik hier achter mijn laptop zit te tikken, lijkt het als de dag van gister. Ik koester de herinneringen die ik heb gemaakt en het maakte mij dankbaar voor wat ik had.

De situatie in Suriname

3 maanden. Het lijkt niks in vergelijking met de maanden die er nu al opzitten. De komst van Covid-19 maakte alles een beetje anders.

Het is misschien een andere kerst geweest dan jij en ik gewend zijn. Kleinschaliger misschien. Maar het maakt je ergens dankbaar dat je familie om je heen gezond is. Aan de hoeveelheid eten heeft het niet gelegen, want rollend je bed in gaan is een bekend fenomeen hier rond de kerstdagen. Een paar dagen geleden opende ik mijn telefoon en zag een berichtje binnen komen van een verloren vriend uit Suriname. Fijne kerst. We raakten aan de praat en hij vertelde mij hoe de situatie in Suriname is. ‘De maatregelen hakken erin bij veel gezinnen en daklozen’. Hij vertelde mij hoe hij met zijn spaargeld van de tours die hij gaf rond probeerde te komen, nu alles stil stond. En hoe hij met dat beetje toch probeerde hier en daar zijn buurtbewoners te steunen. Samen sta je sterker dan alleen. Terwijl ik mijn rollade naar binnen aan het schuiven was, realiseerde ik mij hoeveel mensen misschien nu wel niet genoeg hadden om überhaupt alle monden te voeden. Ik wil iets doen. Maar wat?

Inzamelactie voor voedselpakketten

Ik schrijf dit omdat ik denk dat deze tijd ons kan leren samen sterker te staan dan alleen. Onze verschillen zijn misschien anders, maar het maakt ons wie we vandaag de dag zijn. Ik ben een inzamelactie begonnen om voedselpakketten te maken en uit te delen aan diegene die amper rondkomen in deze gekke maanden. Een steuntje in de rug, maar ik kan dit niet alleen. Want ondanks dat deze tijd een beetje anders is, kunnen wij de handen ineenslaan. Zelf ben ik begonnen met schilderen en wil ik deze in de verkoop zetten. Het opgehaalde geld zal voor dit einddoel zijn. Misschien ben je goed in koken. Misschien wil jij iemand een handje helpen met zijn of haar boodschappen. Misschien vind je oppassen erg leuk? Ik spreek hier als iemand die op dit moment kilometers verwijderd is van het land wat mij ooit zo’n warm welkom gaf en mij het gevoel gaf dat ik thuis was. Mijn naam betekent in het Surinaams ‘morgen’. Hoe mooi zou het zijn om morgen een beetje beter te maken?

Samen met SUforYou start ik dit mooie doel. Doen jullie mee?

Elke kleine donatie telt.

Doneren kan op het rekeningnummer:

NL61 RABO 3162241928 t.n.v. T. Balvers

Omschrijving ‘Handen in een voor SU’

So so lobi ,

Tamara

‍

Heeft Tamara je geïnspireerd met haar actie en heb je zelf ook een goed initiatief? Laat het ons weten, want we geven hier met liefde extra aandacht aan via onze kanalen.